วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2
ตอนที่ 20
ทรายกับกรต่างดีใจกับการเริ่มต้นใหม่ ต่างรู้สึกดี และมีกำลังใจ
ในที่สุดปัญหาก็ไม่ได้ยากอย่างที่สักทองพูดจริงๆ เพราะต่างมีใจที่ดีต่อกัน
ooooooo
วันนี้วีต้องไปโรงเรียนแล้ว ไวทินเอารถตู้มารับ จุลมาสถามวีว่าพร้อมไหม วีบอกพร้อมแล้วโผกอดขอบคุณแม่แล้วเดินไปที่รถด้วยกัน
จุลมาสนัดเย็นนี้เราทำหมูกระทะกินกันเพราะไม่ได้กินมานานแล้ว วีบอกจะชวนพ่อกับน้าแก้วมาด้วย จุลมาสบอกให้ชวนไททันมาด้วย พอดีเดินมาถึงรถ วีสวัสดีแม่แล้วขึ้นรถไปไหว้ไวทินกับกิ่งแก้วที่นั่งรออยู่ กิ่งแก้วกับจุลมาสต่างไหว้และรับไหว้กันด้วยความรู้สึกที่ดี
พีทที่ได้รับการฝึกอ่านสีอารมณ์และนับเลขสงบสติอารมณ์มาระยะหนึ่ง ทั้งพีทและตายายกับโมต่างสนุกกับการฝึก บรรยากาศในบ้านรื่นรมย์สนุกสนาน ผิดกับเมื่อก่อนที่มีแต่เสียงอาละวาดร้องโวยวาย
วันนี้ตากับยายส่งพีทไปโรงเรียนบอกว่าเย็นนี้จะมารับกลับ พีทรับคำและยกมือไหว้ แล้ววิ่งไปที่สนามเด็กเล่นที่เพื่อนๆกำลังเล่นกันอยู่ แต่พอตากับยายหันหลังก็ได้ยินเสียงร้องกรี๊ดๆ ตายายตกใจหันไปมองนึกว่า เสียงพีท
แต่กลับเห็นพีทยืนปลอบน้ำซุปที่กรี๊ดและร้องไห้อยู่ พีทถามน้ำซุปว่าเป็นอะไร โกรธอะไร น้ำซุปฟ้องว่าถูกกำปั้นผลัก พีทบอกน้ำซุปให้หายใจเข้าลึกๆและนับหนึ่ง...แล้วหายใจออกนับสอง...หายใจเข้านับสาม...
น้ำซุปทำตามที่พีทบอกอย่างว่าง่าย เพื่อนเลยพร้อมใจกันนับสี่...ห้า...และหายใจเข้าออกตามจังหวะกลายเป็นเรื่องสนุก ครู่หนึ่งก็หัวเราะและวิ่งเล่นกันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตากับตายมองทึ่ง ยืนอึ้ง แล้วหันมองหน้ากันขำๆ แบบ “เออออ...แบบนี้ก็มีด้วย” ตากับยายยิ้มโล่งอก ยืนดูเด็กๆเล่นกันอย่างมีความสุข
ooooooo
ฆ้องวงศ์ถูกเรียกไปที่ห้องฝ่ายปกครองที่ครูน้อยกับกองพลนั่งอยู่ก่อนแล้ว ครูน้อยบอกว่าครูคุยกับคุณกองพลเรื่องที่เราแกล้งใบพัด ฆ้องวงศ์ถามว่าจะโดนพักการเรียนไหม
“ตามกฎต้องโดน แต่คุณกองพลเห็นใจเพราะเห็นว่าช่วงนี้ใกล้สอบก็เลยไม่เอาเรื่อง”
“ลุงไม่เอาเรื่องนะ เพราะลุงเห็นแล้วว่าการลงโทษมันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น เราก็ยังไม่หยุดแกล้งใบพัดอยู่ดี แล้วถ้าลงโทษให้พักการเรียนไปตอนนี้ จะส่งผลต่อการสอบปลายภาค จะยิ่งทำให้เกลียดกันใหญ่โต”
กองพลพูดถึงเหตุผลที่ไม่เอาโทษ ฆ้องวงศ์ฟังแล้วกลับรู้สึกผิด ครูน้อยเสริมว่า
“ถึงคุณกองพลไม่เอาเรื่อง แต่เธอรู้ใช่ไหมว่าเธอทำให้เพื่อนเจ็บ แล้วก็ไม่ได้ไปแข่งดนตรีด้วย”
ฆ้องวงศ์ถามว่าหายไม่ทันหรือ ครูน้อยกับกองพลส่ายหน้าทำให้ฆ้องวงศ์ยิ่งรู้สึกผิด เริ่มสำนึก
ooooooo
